De prins in ballingschap

Digital art based on my own stock
 this picture is still available for nonDutch language publications
onderdeel van WONDERBAARLIJKE VERHALEN VAN HET DUISTERE GERANIUMWOUD

DE PRINS IN BALLINGSCHAP

'Je bent nu oud genoeg om de waarheid te leren,' zei Brandowins moeder.

    O nee, dacht Brandowin, niet weer!

    'Er zijn koningen die op hun achtste gekroond werden,' vervolgde zijn moeder. 'Befaamde veldheren van negen jaar oud.'

    Ze stonden boven op het dak van hun plaggenhut en de dag was net naar de schemering aan het afglijden, met Venus een fonkelende ster aan de horizon.

    Brandowins moeder hief haar hand en maakte dat rare gebaar, die draai met haar linkerduim die Brandowin nooit na had kunnen doen.

    'Je hoeft het niet nog een keer te laten zien,' zei Brandowin. 'Ik weet heus wel hoe het Veelkleurige Land eruitziet.'

    Maar het was al te laat. Tussen de wolken doemde een kust op met bomen zo vibrerend groen dat ze pijn aan Brandowins ogen deden. Hij kon de vogels horen zingen en ze klonken als glazen klokjes, absoluut niet zoals ordentelijke vogels horen te klinken.

    Brandowin wist nog steeds niet zeker of andere mensen dat land ook konden zien of dat hij en zijn moeder de enigen waren. Een gedeelde dagdroom zogezegd. Allebei knettergek was een minder vriendelijke manier om hetzelfde te zeggen.

    Hij keek naar zijn voeten.

    Getver, hun plaggenhut was weer in een enorme versteende boomstronk veranderd waarin hun enige kamer uitgehakt was.

    'Eens zal jij de heerser zijn over heel het Veelkleurige Land,' zei zijn moeder en ze klonk een beetje als de dorpspriester bij de Paasmis. Belachelijk plechtig. 'Jij zult het Vurige Zwaard van de ijsreuzen terugstelen. Ja, de tombe van Alenth-Meltath binnengaan en de Zilveren Kroon op je eigen hoofd zetten.'

    'Mama...'

     Ze was niet te stuiten.

    'Als jij op je witte strijdros de Koperen Stad binnenrijdt, zal heel het volk juichen. Ze zullen je oom opknopen aan de hoogste eik. Omdat jij de ware koning bent, van het oude elfenbloed.'

    'Sorry, ma,' zei Brandowin. 'Het klinkt allemaal nogal ingewikkeld en grimmig. Je vertelde ook dat het Veelkleurige Land achter zes regenbogen en tienduizend mijl voorbij de maan ligt en ik heb niet eens fatsoenlijke laarzen. Wie zegt trouwens dat ik een betere koning zal worden dan oom Ebolyn?' Hij schudde zijn hoofd. 'Nee, de smid zei gisteren dat hij mij graag als leerling wil. Ik kan zijn zwaarste mokerhamer al bijna optillen. Zo sterk als een dwerg, dat noemde hij me. En zijn dochter vindt mij aardig. Meredith heeft ogen zo blauw als de zomerhemel en ze gaat later met mij trouwen.'

    Hoog in de hemel verbleekte het Veelkleurige Land. Het ploepte uit als een knappende zeepbel en alleen Venus bleef over.

    Brandowin pakte zijn moeder bij de arm.

    'Kom, we moeten terug naar het kookvuur. Straks branden de knollen nog aan.'

    Brandowins hart zong. Morgen leert de smid mij hoe ik een echte ploeg smeden moet, dacht hij, en Meredith zal achter de blaasbalg staan.

Meer Verhalen uit het Duistere Geraniumwoud taisteng.deviantart.com/galler…